شب های قدر امسال هم با سال های پیش خیلی متفاوت بود
سال های پیش مسجد محل بودم و واقعا هم حس خوبی داشت و هم حال هوای قشنگی بود.
مخصوصا سینه زنی اخر که جوونای محل گردا گرد هم سینه زنی و عزاداری چاووشی می خوانند و مداح هم دل به دل جوونا میداد
اما امسال
امسال تصمیم گرفتم
یه جورایی من باشم خدا
یه جورایی دو تایی
یه جورایی بفهمم کجای مسیرم
چه کارهایی کردم
چه کارهایی باید انجام بدم
اصلا با خودم چند چندم
و اینکه چقدر به اهدافم رسیدم
ایا واقعا جایی که من میخواستم رسیدم یا نه
یه دگر گونی یه چکاب خودم
و خیلی اتفاقاتی که توی این چند سال افتاد
به نظرم هر چند مدت ما ادما باید این خلوت رو انجام بدیم
یه حسی که فقط فقط خودت متوجه بشی که کجایی ؟چه خبره اطرافته
که ایا واقعا تو همون چیزی که افریده ای یا نه
توی علم روانشناسی
یک محبثی هست برای اینکه ارامش داشته باشی
هر روز صبح خدا رو شکر کنیم
بخاطر همه چیز
بخاطر پرنده ها بخاطر درختان
بخاطر کلی اتفاقاتی که هست
و همین امر باعث میشه قدر زندگیتون رو بدونید
و بدونید با یک خالق هستی خیلی بزرگ روبه رو هستید
و شب های قدر به نظرم زیباترین اتفاقی که خدا برای همه ما افریده که با افرینندمون تنها باشیم و باهاش خیلی راحت حرف بزنیم و بدونیم اینقدر بهمون نزدیکه که هر انچه دل تنگمون میخواد بهش بگیم .
و این سه شب واقعا خدا رو از نزدیک حس کردم
خیلی نزدیک از گذشت ادما و از اعتراف اشتباهام
و اینکه خیلی راحت و عاشقانه بگم ببخش و راضیم به هر انچه تو میخواهی
