شعر دوست داشتنی رفیق ازشخصیت بنده
گاهی دلم میگیرد و در خود فرو میرم
چادر به سر میگیرم و تا خط خون میرم
همدم نمیابم به جز گلزار سرداران
قدری کنارهمت و آوینی وچمران
من درکنارخانه ی سردار گمنامم
آغشته از دردم ولی آرام آرامم
اینجابه روی سنگ قبرت آب می پاشم
قدری به یادکربلا با بغض میبارم
جزقاب عکس خاکی ات مرهم نمی یابم
حسی به من ملحق شده ازحرم چشمانت
سربند یا زهرای توآرام قلبم شد
نامت به وقت دل پریشانی قرارم شد
صاحب نداردحال بی سامانم اما چندسالی هست
حس نگاه حضرت مهدی پناهم هست
شبهای جمعه حالم از عالم جدا است
گلزارسرداران برایم حس ناب است
ابراهیم هادی برایت گفته هادارم
من درکنار مقبرت حال خدا دارم
آقای خوب من ببین تنهای تنهایم
باچادرم همدم برای قلب زهرایم
#نام شعر:قرا بی قرار من
#شاعر:عطیه نادریان
